செம்மணி புதைகுழி குறித்த இலங்கையின் மௌனம் - நீதி மற்றும் ஒற்றுமைக்கான அழைப்பு

ஒரு அன்புக்குரியவர் காணாமல் போவதை கற்பனை செய்து பாருங்கள்: உங்கள் குழந்தை, உடன்பிறந்தவர், மனைவி அல்லது பெற்றோர், அவர்களை மீண்டும் கொண்டு வர அல்லது குறைந்தபட்சம் அவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பதைக் கண்டறிய உங்கள் சக்தியால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்வீர்கள்.

அதற்கு பதிலாக, உங்கள் வேண்டுகோள்கள் செவிடர் காதுகளில் விழுகின்றன. அரசாங்கங்களும் புரட்சிகளும் வந்து போயின, அனைத்தும் நீதியை உறுதியளித்தன, ஆனால் இறுதியில் வழங்கத் தவறிவிட்டன. ஆனாலும், இதோ, 3,000 நாட்களுக்கு மேலாகியும், இன்னும் போராடிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

ஜூன் 8, 2025 அன்று ஒரு பெரிய புதைகுழியாக அறிவிக்கப்பட்ட யாழ்ப்பாணத்தின் செம்மணி- சிந்துபாத்தி மயானத்தில் 19 மனித எலும்புக்கூடுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன, ஜூன் 26 அன்று அகழ்வாராய்ச்சி மீண்டும் தொடங்கும் போது மேலும் எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

1995-1996 ஆம் ஆண்டு இலங்கை இராணுவம் யாழ்ப்பாணத்தை மீண்டும் ஆக்கிரமித்தபோது தமிழர்கள் காணாமல் போனதோடு இந்த இடம் தொடர்புடையது, இது நாட்டின் மிகப்பெரிய புதைகுழிகளில் ஒன்றாக மாறக்கூடும். இருப்பினும், தெற்கு அரசியல்வாதிகளும் வெகுஜன ஊடகங்களும் மிகவும் அமைதியாக இருக்கின்றன, தமிழ் குடும்பங்களின் வலியை ஆழப்படுத்துகின்றன மற்றும் இலங்கையின் ஒற்றுமை மற்றும் அமைதிக்கான வாய்ப்பை அச்சுறுத்துகின்றன.

பல ஆண்டுகளாக, வடக்கு மற்றும் கிழக்கைச் சேர்ந்த குடும்பங்கள் - முக்கியமாக தமிழ் தாய்மார்கள் மற்றும் மனைவிகள் - காணாமல் போன தங்கள் அன்புக்குரியவர்களின் புகைப்படங்களைப் பிடித்துக்கொண்டு, பதில்களைக் கோரி ஆர்ப்பாட்டம் செய்து வருகின்றனர்.

சமீபத்தில், அவர்கள் மீண்டும் பேரணியாகச் சென்று, செம்மணியின் அகழ்வாராய்ச்சி சர்வதேச மேற்பார்வை மற்றும் தடயவியல் தரநிலைகளின் கீழ் நடத்தப்பட வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினர் இது அரசாங்கத்தின்மீதான , அவர்களின் ஆழ்ந்த அவநம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தியது.

. போதுமான வளங்கள், குடும்பங்கள் மற்றும் ஊடகங்களுக்கான அணுகலுடன் வெளிப்படைத்தன்மை மனித புதைகுழிகளை பாதுகாப்பதற்கு அழைப்பு விடுத்துள்ள சர்வதேச மன்னிப்புச்சபைஅவர்களின் வேண்டுகோளை எதிரொலிக்கிறது.

இந்தக் கோரிக்கைகள் வெறும் தொழில்நுட்பம் மட்டுமல்ல,பல தசாப்தங்களாக இந்தக் குடும்பங்களை ஏமாற்றிய ஒரு தேசத்தின் மீதான நம்பிக்கையை மீட்டெடுப்பது பற்றியது
1996 ஆம் ஆண்டு கிருஷாந்தி குமாரசாமி வழக்கில் தண்டனை பெற்ற ஒரு இராணுவவீரரால் 1998 ஆம் ஆண்டு முதன்முதலில் அம்பலப்படுத்தப்பட்ட செம்மணி மனித புதைகுழிகளில், யாழ்ப்பாண நகரத்தை மீண்டும் கைப்பற்ற இலங்கை ஆயுதப் படைகளால் தொடங்கப்பட்ட இராணுவ நடவடிக்கையின் போதுஇராணுவத்தினரால் கொல்லப்பட்டதாக  கூறப்படும் 300-400 உடல்கள் இருக்கலாம்.

1999 ஆம் ஆண்டில், 15 எலும்புக்கூடுகள், சில கண்கள் கட்டப்பட்டிருந்தன, தோண்டி எடுக்கப்பட்டன; இருப்பினும், நீதி ஸ்தம்பித்தது. மிருகத்தனத்தின் அறிகுறிகளைக் காட்டும் 19 எலும்புக்கூடுகள், பலவந்தமாக காணாமலாக்கப்பட்டவர்களுக்கான  வெளிப்படைத்தன்மை, பொறுப்புக்கூறல் மற்றும் நீதிக்கான அழைப்புகளை மீண்டும் புதுப்பிக்கின்றன.

ஜேவிபியின் நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கம், தனது தேர்தல் விஞ்ஞாபனத்தில் மதச்சார்பற்ற இலங்கை உண்மை ஆணைக்குழு குறித்து வாக்குறுதியளித்தது.இருப்பினும், செம்மணி மீதான அதன் மௌனம் இந்த இந்த தொலைநோக்கிற்கு துரோகமிழைக்கின்றது காயங்களை குணப்படுத்துவதற்கும் மீண்டும் நிகழாமல் தடுப்பதற்கும் ஒரு வாய்ப்பைப் புறக்கணிக்கிறது.

இருப்பினும், ஆனால் இந்த மறுதலித்தல்ஒரு புதிய தந்திரோபாயம் அல்ல; உண்மையில், இது பல அரசாங்கங்களால் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது, 
மேலும் இது அனைத்து இலங்கையர்களுக்கும் நன்கு தெரிந்த ஒன்று. 1971 மற்றும் 1987-1989 ஆம் ஆண்டுகளில் ஜே.வி.பி கிளர்ச்சிகளின் போது, தெற்கில் உள்ள சிங்களக் குடும்பங்கள் சூரியகந்த மற்றும் மாத்தளையில் கூட்டுப் புதைகுழிகளில் இழந்த அன்புக்குரியவர்களை நினைத்து துக்கத்தில் மூழ்கிய அதே வேதனையை எதிர்கொண்டன.

சமீபத்தில் ஒரு வெளிநாட்டு ஊடக நேர்காணலால் வெளிச்சத்திற்கு வந்தபட்டலந்த வதைகூட விவகாரம், பொதுமக்களின் சீற்றத்தைத் தூண்டியது, 
ஆனால் கிளர்ச்சி தொடர்பான அட்டூழியங்களுக்கு எந்தப் பொறுப்பும் அளிக்கப்படவில்லை. சிங்களவர்கள், தமிழ், முஸ்லிம் - நாம் அனைவரும் காணாமல் போனவர்களுக்காக அழுதோம். 
அப்படியானால், நாம் ஏன் செம்மணியிலிருந்து விலகிச் செல்கிறோம்? நமது வன்முறை கடந்த காலத்தை எதிர்கொள்வது பிரிவினை அல்ல, அது ஒற்றுமைக்கான பாதை
நமது கடந்த காலத்தின் பயங்கரங்கள் மீண்டும் நிகழாமல் தடுப்பதற்கும், பொருளாதார மீட்சியை நோக்கிய பாதைக்கும் நல்லிணக்கம் நமது கேடயமாகும். அர்ஜென்டினாவின் 1983 CONADEP கமிஷன் 9,000 காணாமல் போனவர்களை அம்பலப்படுத்தியது, இது விசாரணைகளுக்கும் 5% வருடாந்திர மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி வளர்ச்சிக்கும் வழிவகுத்தது.

கொலம்பியாவின் 2016 அமைதி ஒப்பந்தம் மற்றும் ஒரு உண்மை ஆணையத்துடன், வன்முறையைக் கட்டுப்படுத்தி வெளிநாட்டு முதலீட்டை ஈர்த்தது. தென்னாப்பிரிக்காவின் 1996 உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணையம் நிறவெறிக்குப் பிறகு நம்பிக்கையை மீண்டும் கட்டியெழுப்பியது, அதே நேரத்தில் ருவாண்டாவின் ககாக்கா நீதிமன்றங்கள் 1.9 மில்லியன் இனப்படுகொலை வழக்குகளை விசாரித்து, அமைதியை வளர்த்தன.

உண்மை இரத்தக்களரியைத் தடுக்கிறது மற்றும் செழிப்பைத் தூண்டுகிறது என்பதை இந்த நாடுகள் காட்டுகின்றன - இலங்கை கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடங்கள்
கடந்த கால முயற்சிகள் ,2017 காணாமல் போனோர் அலுவலகம் (OMP) 14,000 முறைப்பாடுகளை பதிவு செய்தது., ஆனால் போதுமான மனித சக்தி இல்லாததால் தேசியவாத எதிர்ப்புகளால் அவை நிறுத்தப்பட்டன.

தேர்தல் விஞ்ஞாபனத்தில் வாக்குறுதியளித்த போதிலும் தேசிய மக்கள் சக்தியின் செயற்பாடின்மையும்,ஏப்பிரல் 2025 இல் செம்மணி மனித புதைகுழியை அகழ்வதற்காக நிதி வழங்க மறுத்தமையும் மூடிமறைத்தல் இடம்பெறுவதை சுட்டிநிற்கின்றது.வடக்குகிழக்கில் மேலும் நம்பிக்கைக்கு மேலும் பாதிப்பை  ஏற்படுத்துகின்றது.

பிளவுபட்டுள்ள உலகில் - அமெரிக்காவில் டிரம்பின் தேசியவாத சொல்லாட்சி, ஐரோப்பிய அரசியல் துருவமுனைப்பு மற்றும் மோடியின் இந்துத்துவம் - இலங்கை ஒற்றுமைக்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டாக இருக்கக்கூடிய ஆற்றலைக் கொண்டுள்ளது.

அப்படியானால், இலங்கை இராணுவம் தீயது என்று அர்த்தமா? இல்லை, உண்மையில், நமது ஆயுதப் படைகள் உலகின் சிறந்தவையாக இருக்கலாம், மேலும் கிளர்ச்சி எதிர்ப்புப் போரை வெற்றிகரமாக வென்ற ஒரே நாட்டையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்றன, இது உலகம் முழுவதும் உள்ள பல்கலைக்கழகங்களில் படிக்கப்படுகிறது.

அவர்கள் 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான உள்நாட்டுப் போரை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்து, நம் நாட்டில் பயங்கரவாதத்தை ஒழித்தனர் - பெரிய இராணுவங்களைக் கொண்ட நாடுகள் இன்னும் அடையாத ஒரு பெரிய வெற்றி. அவர்களின் தியாகங்களால்தான் நம்மில் பலர் இன்று நாம் வாழும் வாழ்க்கையையும் அதனுடன் வரும் சுதந்திரங்களையும் அனுபவிக்க முடிகிறது, அதை நாம் ஒருபோதும் மறந்துவிடக் கூடாது. நமது ஆயுதப் படைகளைப் பாராட்டுவதற்கும், சமரசம் செய்வதற்கும் உள்ள ஆசை பரஸ்பரம் பிரத்தியேகமாக இருக்க வேண்டியதில்லை.

நல்லிணக்கம்தான் முன்னோக்கிச் செல்லும் வழி, கடந்த கால தவறுகளுக்குப் பொறுப்புக்கூறல் இன்னும் அவசியம்.

இது உங்கள் குடும்பமாக இருந்தால் என்ன செய்வது? உங்களையும் உங்கள் உரிமைகளையும் பாதுகாக்க தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மக்கள் பதினாறு ஆண்டுகளாக உங்கள் வேண்டுகோள்களை புறக்கணித்திருந்தால் என்ன செய்வது? வரலாற்றின் ஒரு பகுதிமூடிமறைக்கப்படுவதைநீங்கள் வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருக்க முடியுமா?

இன்று, பல இலங்கையர்கள் எங்கள் சொந்த வடுக்களை கண்டும் காணாத நிலையில் தொலைதூர காசாவிற்கு நீதி கோருகிறார்கள். அரசாங்கம் செம்மணியின் அகழ்வாராய்ச்சிக்கு நிதியளிக்க வேண்டும், சர்வதேச தடயவியல் தரங்களை உறுதிப்படுத்த வேண்டும், மேலும் OMP போன்ற நிறுவனங்களுக்கு அதிகாரம் அளிக்க வேண்டும்.

அர்ஜென்டினா மற்றும் ருவாண்டா போன்ற நாடுகளில் காணப்படுவது போல், உண்மையை ஏற்றுக்கொள்வதன் மூலம், நாம் நம்பிக்கையை மீண்டும் கட்டியெழுப்பலாம், நமது கடந்த காலத்தின் அதே தவறுகளை மீண்டும் செய்வதைத் தடுக்கலாம், மேலும் மதச்சார்பற்ற, வளமான இலங்கையை உருவாக்கலாம்.

மௌனம் ஒரு ஒரு தெரிவல்ல; நீதி மற்றும் ஒற்றுமைக்காக நம் தமிழ் சகோதர சகோதரிகளுடன்  இணைந்திருப்போம்.

நன்றி Virakesari